luni, 23 iunie 2008

Ha ha

Nu te mai urasc deja. Cinci minute a durat. Apoi miam dat seama. Nu am ce sa urasc la tine. Nu meriti ura mea. Dur, ce penal ma simt, aprind scrum de 4 luni.

Nu cu dintii

Ura. Vai cat de mult ar trebui sati multumesc ca mai lasat sa simt din nou placerea urii. O iubesc, nu ai idee cat de bine te simti cand urasti, nu ai idee pentru ca nu ma intelegi pentru ca mai lasat sa ajung in stadiu asta. Nu am sa uit, eu nu uit niciodata, dar stii asta, nici tu nu uiti, crezi ca ma minti mintindute pe tine ca uiti? Nu poti sa uiti ceva in mod definitiv, in orice caz nu poti sa uiti ceva semnificativ. Tu ma urasti? Sper sa ma urasti, am sa te fac sa ma urasti mai mult, astfel ai sa te urasti si pe tine. Atunci cand mam descrisc ca fiind energic si plin de viata nu glumeam chiar sunt, mult mai mult de cat crezi si ai crezut vreodata. Simt cum revin la vechiul eu. Cand eram in stare sa urasc. Nu am mai urat niciodata asa niciodata ma crezi?? Si eu iti vorbeam de sanse. Tu citeai si radeai, eu acum am sa fac un ultim lucru care iti va aduce un beneficiu, am sa te urasc. Sa nu ma crezi in niciun fel, sunt eu, nimeni nu este ca mine, nu va fi ca mine si nu a fost ca mine. Nu sunt modest, nu sunt prost si nu sunt STRESANT. Sunt eu. Status.